Τον Αύγουστο
επισκέφθηκα το χωριό μου και έμεινα περίπου 3 εβδομάδες. Το
ομολογουμένως θερμό καλοκαίρι φάνηκε και στα Πουγκάκια, όπου ο
μεσημεριανός ύπνος δεν ήταν και πολύ ευχάριστος λόγω των αυξημένων
θερμοκρασιών. Ευτυχώς μας αποζημιώσαν οι καταπληκτικές δροσερές βραδιές
κάτω από τον πλάτανο της πλατείας με κρύα μπύρα και σουβλάκι.
Όσοι
βρεθήκαμε στα παγκάκια, στα μαγαζιά, στην εκκλησία παραξενευτήκαμε
καθώς περιμέναμε πως η κρίση και η ζέστη θα έφερνε περισσότερους
απόδημους Πουγκακιώτες στο χωριό. Παρατηρήσαμε οτι πάλι είμασταν οι
ίδιοι με πέρσι με κάποιες προσθαφαιρέσεις.
Τα
μαγαζιά της πλατείας είχαν την συνιθισμένη κίνηση για αυτές τις μέρες,
αλλά με μειωμένο τζίρο. Μεγάλες παρέες, μικρές παραγγελίες... Γεγονός
απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο - είμαι και εγώ παθών της
οικονομικής κρίσης - .
Το
πιο ζωντανό και ελπιδοφόρο κομμάτι ήταν η παρεούλα των παιδιών 10 εως 15
χρόνων που πέρασαν πολύ καιρό στο χωριό και ήταν τόσο χαρωπά και
καλοσυνάτα με όλους.
Το πιο
ανησυχητικό ήταν, είναι και θα είναι η κατολίσθηση στη θέση Ρέμα και οι
συνεχεις καθιζήσεις του οδοστρώματος μέχρι και τον προφήτη Ηλία. Ο
κίνδυνος είναι ορατός, τον βλέπουμε όλοι και μια μέρα το χωριό δεν θα
έχει φυσιολογική οδική πρόσβαση...
Αυτό
που με χάλασε ήταν που για αλλη μια χρονιά είδα το μνημείο των Πεσόντων
στην ίδια θέση ανάμεσα σε τραπεζοκαθίσματα και στην ίδια αθλια
κατάσταση που βρίσκεται τόσα χρόνια...
Το
πιο άσχημο ήταν το ερηπωμένο πέτρινο σπίτι δίπλα στην πλατεία, που
μισογκρεμίστηκε και παραμένει εκεί, περιμένωντας να κατοικηθεί από
φίδια, σαύρες και ποντίκια...
Αυτό
που ξεχωρίζει και προκαλεί τον θαυμασμό όλων των ηλικιών είναι τα έργα
στον Ναό της Παναγιάς και γενικά η δράση του νέου εκκλησιαστικού
συμβουλίου. Από συζητήσεις συμπέρανα ότι η επιτροπή παρόλο που συναντά
πολλά προβλήματα, έχει την υπομονή, τον τρόπο και την θέληση να τα
ξεπερνά και να υλοποιεί έργα. Αξίζουν συγχαρητήρια...
Όσο
αναφορά τα γεγονότα αυτού του μήνα, στις 9 Αυγούστου, ημέρα Πέμπτη
εκκλησιάστηκαν στην Παναγία πλήθος Λευκαδιωτών που ήρθαν με ναυλωμένο
λεωφορείο. Μια κίνηση που τους τιμά και μας τιμά...
Στις
11 Αυγούστου αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας το πάρτυ νεολαίας του Συλλόγου
Πουγκακιωτών Λαμίας ενώ στις 14 του μηνός στην πλατεία η ορχήστρα του
Φώτη Βαλτινού οδήγησε το καθιερωμένο πανυγήρι μέχρι τις πρώτες πρωϊνές
ώρες.
Άφησα για το τέλος τους
"τίτλους τέλους" ενός μαγαζιού με πολλά χρόνια λειτουργίας και κυρίως
με σήμα κατατεθέν την ιδιοκτήτρια κυρία Αικατερίνη συζ. Κων/νου
Μαυρίκου. Ήταν το 1ο καλοκαίρι που αυτό το μαγαζάκι δεν άνοιξε. Η
Κατερίν - κάπως ετσι την φωνάζουμε - με την Ιώβια υπομονή και την χρυσή
καρδιά δεν θα βρίσκεται πίσω από τον πάγκο με τα Ποκετ πάι και τις
σοκοφρέτες, έχοντας πιασμένα τα χέρια σε χούφτα. 20 μέρες που ήμουν στο
χωριό δεν την είδα καθόλου και έμαθα πως έκανε επέμβαση στο
ταλαιπωρημένο γονατό της και πως πλεον δεν μπορεί να κρατήσει το μαγαζί.
Θεία Κατεριν , να χαίρεσαι τα παιδιά σου και τα εγγονια σου... Περαστικά και καλή ανάρρωση.